Η καθημερινότητα τους είναι μια φουρτούνα που αυτοί βολοδέρνουν σαν καρυδότσουφλα, καθώς ταυτίζονται κάθε φορά με το κυρίαρχο συναίσθημα, βιώνοντας σε έξαρση την κατάσταση και όντας οι ίδιοι το μάτι του κυκλώνα. Είναι σαν να υπάρχει στην ψυχή τους πότε παλίρροια και πότε άμπωτη και πολλές αστάθμητες εστίες/δίνες που τους τραβούν στον πάτο. Αυτό τους εμποδίζει να έχουν μια ξεκάθαρη και αντικειμενική εικόνα της ψυχολογικής κατάστασης τους, και χάνουν την κλίμακα του μέτρου. «Είμαι καλά τώρα, τώρα με πετυχαίνεις σε καλή φάση, εάν με ρώταγες χτες…. Αύριο δεν ξέρω πώς θα είμαι…»

Τα άτομα αυτά περιμένουν μια βοήθεια που θεωρούν ότι πρέπει να έλθει από έξω. Τους λείπει η σύνδεση με το σώμα τους και κατά συνέπεια με τους άλλους και αυτό συχνά οδηγεί σε εθιστική συμπεριφορά σε σχέση με το φαγητό.. Τα άτομα αυτά ψάχνουν μια σύνδεση με έννοιες και συνήθειες για να πάρουν την ενέργεια που δίνουν οι ίδιοι σε αυτές.

Οι ψυχολογικές τους διακυμάνσεις δείχνουν μια έλλειψη συναισθηματικών ορίων και εαυτού. Τα αδύναμα όρια ισοδυναμούν με μια αδύναμη εικόνα εαυτού. Μια υγιής εικόνα του εαυτού μας συνεπάγεται υγιή όρια. Όρια στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται υπόψη ο εαυτός μας, είναι σαν ένα τρύπιο μπαλόνι που σωριάζεται επειδή δεν έχει τίποτε μέσα του. Ο εαυτός μας χωρίς τα όρια αυτά είναι σαν ένα μπαλόνι, άμορφος, ασχημάτιστος και σκόρπιος.

Η άσκηση της αυτοπαρατήρησης ως θεραπεία

Για όλους όμως υπάρχει η κατάλληλη στιγμή, όταν συμβεί το μαγικό κλικ της απομυθοποίησης μιας κατάστασης. Κάποιες φορές αισθανόμαστε τόσο μπλοκαρισμένοι που δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε. Μια καλή αρχή είναι η άσκηση της αυτοπαρατήρησης. Η αυτό-παρατήρηση μας βοηθά να αποκτήσουμε συνείδηση της κατάστασης μας. Εάν εξασκηθούμε, σιγά, σιγά, βλέπουμε όλες τις ψευδαισθήσεις μας και τις ανθυγιεινές μας πεποιθήσεις να υποχωρούν και αρχίζουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο βήμα. Εάν θέλουμε και είμαστε έτοιμοι για μια θετική αλλαγή, τότε μπορούμε με την αυτοπαρατήρηση να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, να επισημάνουμε τα αρνητικά μας σημεία και να τα εξαλείψουμε.

Με οποιαδήποτε τεχνική, ή τρόπο αρχίσουμε, το σημαντικό είναι να θέλουμε να ασχοληθούμε με την προσωπική μας ανάπτυξη, με το εγώ μας, και να είμαστε ειλικρινείς με το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί, χωρίς να επιρρίπτουμε ευθύνες και να ενοχοποιούμε τρίτα άτομα ή καταστάσεις. Η κλινική υπνοθεραπεία είναι μια θαυμάσια μέθοδος που μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε τον εαυτό μας στην αληθινή του διάσταση χωρίς να τραυματίσει το εγώ μας αλλά αντίθετα να του παρέχει την δύναμη και το κουράγιο που χρειάζεται για να απελευθερωθεί από τα δεσμά των ανθυγιεινών πεποιθήσεων του. Σε κατάσταση βαθειάς χαλάρωσης, διαχωρίζουμε το συναίσθημα μας και αποκτούμε αντικειμενική γνώμη του προβλήματος που μας απασχολεί. Στο τέλος της συνεδρίας νιώθουμε ότι έχει συντελεστεί μια αλλαγή μέσα μας και παρατηρούμε σταδιακά τον εαυτό μας να αλλάζει προς το καλύτερο.

Χρυσάνθη Δαφοπούλου